Ponieważ Net­flix wła­da moją duszą i rozu­miem postanow­iłam obe­jrzeć film „He is all That” (jak mniemam po pol­sku tytuł brz­mi „Cały On”), który jest … no właśnie trud­no tu znaleźć odpowied­nie słowo bo ani to remake, ani reboot, raczej coś nowego ale jed­nak moc­no pow­iązanego z filmem z 1999 „She is all That” („Cała Ona” po pol­sku) komedii roman­ty­cznej o nas­to­latkach która przeszła do his­torii głównie za sprawą tego, że zaw­ier­ała ele­ment trans­for­ma­cji ślicznej dziew­czyny w śliczną dziew­czynę. Dwie dekady minęły nie wiado­mo kiedy i dziś his­to­ria nie opowia­da o chłopaku który odmienia dziew­czynę, ale o dziew­czynie która odmienia chłopa­ka. Pytanie tylko – czy ta his­to­ria kiedykol­wiek miała więk­szy sens. Zaczni­jmy od tego, że doskonale zda­ję sobie sprawę, z inspiracji Pig­malionem i co za tym idzie „My Fair Lady”. Motyw mężczyzny, który chce zamienić kobi­etę w jej najlep­szą możli­wą wer­sję a po drodze się zakochu­je nie jest nowy i twór­cy „Cała Ona” doskonale zdawali sobie sprawę z tego do czego naw­iązu­ją. Pod­czas przy­go­towa­nia do wpisu postanow­iłam odświeżyć komedię (ostate­cznie też wylą­dowała na Net­flix) i byłam zaskoc­zona jak inaczej ją pamię­tałam. Wydawała mi się całkiem spoko komedią roman­ty­czną ale w isto­cie ma sporo dzi­ur fab­u­larnych. Jed­nak przede wszys­tkim zupełnie prz­ele­ci­ało mi nad głową, wiele rzeczy, które dziś budzą pewną iry­tację czy wręcz szoku­ją. Jak sce­na w której dwie dziew­czyny sugeru­ją bohater­ce żeby popełniła samobójst­wo. Jak­by cieszę się, że dziś już takich rzeczy w sce­nar­iuszach nie ma. Plus – nikt w tym filmie nie wyglą­da jak oso­ba nas­to­let­nia, zwłaszcza Fred­die Prinze Jr. który w chwili kręce­nia pro­dukcji miał 23 lata i nijak na osiem­nas­to­lat­ka wyglą­dać nie chci­ał. Ostate­cznie jed­nak „Cała Ona” wpisała się jakoś w his­torię pro­dukcji o nas­to­latkach. Pewnie też dlat­ego, że na drugim planie ma zaskaku­ją­co sze­roką grupę aktorów którzy potem zro­bili kari­ery – Paul Walk­er, Anna Paquin, Ush­er – sama byłam zaskoc­zona kiedy okaza­ło się, że każde z nich tam występuje. HE’S ALL THAT (L to R) TANNER BUCHANAN as CAMERON KWELLER and ADDISON RAE as PADGETT SAWYER in HE’S ALL THAT. Cr. KEVIN ESTRADA/NETFLIX © 2021 Nie mam jed­nak zami­aru oce­ni­ać komedii roman­ty­cznej z koń­ca lat dziewięćdziesią­tych – bo nie da się ukryć, że mało co się tak starze­je jak his­to­rie o sto­sunkach damsko męs­kich. Jedynie kil­ka dziel­nych tytułów jest w stanie przetr­wać próbę cza­su. Zde­cy­dowanie bardziej intere­sował mnie współczes­ny remake. Zwłaszcza, że wyz­nam wam tajem­nicę – jestem zda­nia że wątek trans­for­ma­cji jest równie prob­lematy­czny w przy­pad­ku kobi­et i mężczyzn. Tzn. nie uważam by koniecznie zamie­nie­nie dziew­czyny w chłopa­ka było sposobem na pozby­cie się wszys­t­kich prob­lemów, z wątkiem fizy­cznej przemi­any. Jasne, społeczeńst­wo kładzie więk­szy nacisk na wygląd kobi­et, ale jed­nocześnie – sporo jest toksy­cznych wątków doty­czą­cych tego jak mają się ubier­ać i wyglą­dać mężczyźni. Film od razu zwięk­sza stawkę – o ile w 1999 roku trans­for­ma­c­ja była koniecz­na by wygrać szkol­ny konkurs na króla i królową balu mat­u­ral­nego i nie stracić twarzy przed kolega­mi, o tyle ter­az chodzi o coś więcej. Pad­gett (serio kto wymyśla bohaterom takie imiona) jest influ­encerką zaj­mu­jącą się radze­niem ludziom jak mają stać się najlep­szą wer­sją samych siebie. Po tym jak w sieci pojaw­ia się live w cza­sie którego kom­plet­nie traci panowanie nad sobą (zas­tała swo­jego chłopa­ka na zdradzie) musi odbu­dować zau­fanie wobec mar­ki jaką stworzyła. Zwłaszcza, że z finan­sowa­nia jej kanału wyco­fali się spon­sorzy, których potrze­bu­je. Inny­mi słowy – wciąż mamy zakład i trans­for­ma­cję ale tym razem dziew­czy­na nie tylko może zyskać sza­cunek kolegów ze szkol­nej ław­ki ale też umoc­nić swo­ją markę. Jest to o tyle duża zmi­ana, że sam zakład jest tu w sum­ie dru­gorzęd­ny wobec koniecznoś­ci odzyska­nia swo­jego źródła zarobku. HE’S ALL THAT (L to R) MADISON PETTIS as ALDEN, MYRA MOLLOY as QUINN and ADDISON RAE as PADGETT SAWYER in HE’S ALL THAT. Cr. KEVIN ESTRADA/NETFLIX © 2021 Pod tym wzglę­dem punkt wyjś­cia jest nieco lep­szy – w „Cała Ona” zakład o przemi­anę dziew­czyny w królową balu, bierze się z pewnoś­ci siebie głównego bohat­era (jest przeko­nany, że każdą może zamienić w gwiazdę) w nowy filmie – bohater­ka zaj­mu­je się tym niemal pro­fesjon­al­nie. Jeśli chodzi o samą przemi­anę – punkt wyjś­cia jest podob­ny. W obu przy­pad­kach oso­ba, która jest pod­dawana trans­for­ma­cji od samego początku jest atrak­cyj­na, ale nosi tylko takie powierz­chowne atry­bu­ty nieatrak­cyjnoś­ci. Tu zna­jdziecie tekst w którym o tym pisałam szerzej, ale ogól­nie tak jak w „Cała ona” dziew­czy­na była nieatrak­cyj­na bo nosiła oku­lary i ogrod­nicz­ki, tak tu Cameron (ponoć najm­niej lubiany chłopak w szkole) jest nieatrak­cyjny bo … ma śred­nio dobraną fryzurę (och te meta­mor­fozy pole­ga­jące na zdję­ciu źle dobranej peru­ki) i ubiera się jak dziewięćdziesiąt pro­cent chłopaków którzy mają w szafie tylko jean­sy i szare koszul­ki. Zresztą film ma prob­lem z wyjaśnie­niem nam dlaczego Cameron miał­by być nielu­biany. Wyda­je się bowiem, że aku­rat jest to taki typ chłopa­ka (kocha konie i fotografię, nien­aw­idzi tech­nologii i szkol­nych jock­ów) który miał­by całkiem sporą grupę sympatyków. Tym co chy­ba jest naj­ciekawszą zmi­aną w sto­sunku do ory­gi­nału jest zmi­ana punk­tu przemi­any samego bohatera/bohaterki inicju­ją­cych meta­mor­fozę. W ory­gi­nal­nym filmie Zack musi­ał znaleźć w sobie siłę by powiedzieć swo­je­mu ojcu że pójdzie do innej prestiżowej szkoły niż on. Inny­mi słowy – musi się w końcu zde­cy­dować kim chce być i co robić. W nowym filmie twór­cy postaw­ili na przesłanie doty­czące social mediów. Pokazy­wanie swo­jego ide­al­nego życia nie popła­ca, trze­ba pokazać niedoskon­ałoś­ci (bohater­ka dzieli się tymi prze­myśle­ni­a­mi w sce­nie która wyglą­da jak żyw­cem prze­nie­siona z fil­mu „Wredne dziew­czyny”). Ta zmi­ana może się wydawać doskon­ałym przełoże­niem dylematów współczes­nych młodych ludzi na film. Jest tylko jed­no ale. HE’S ALL THAT (L to R) TANNER BUCHANAN as CAMERON KWELLER and ADDISON RAE as PADGETT SAWYER in HE’S ALL THAT. Cr. KEVIN ESTRADA/NETFLIX © 2021 Otóż w głównej roli wys­tępu­je Addi­son Rae. Kimże jest Addi­son Rae zapyta­cie. Cóż jeśli zadal­iś­cie to pytanie to jesteś­cie ofic­jal­nie starzy albo offline. Addi­son jest bowiem trze­cią najpop­u­larniejszą Tik-Tok­erką na świecie. Jej kon­to pełne jest filmików na których dziew­czy­na tańczy do pop­u­larnych utworów, robi to sama albo w towarzys­t­wie. Addi­son należała też do The Hype House co moż­na było­by pewnie nazwać pier­wow­zorem dla pol­skiej Ekipy czy Tea­mu X. Inny­mi słowy należała do takiego „kolek­ty­wu” influe­cerów którzy razem wys­tępu­ją, tańczą, śpiewa­ją i budu­ją pop­u­larność w bard­zo prze­myślany, opar­ty o współprace i doskon­ały mar­ket­ing sposób. Nie odbier­a­jąc niczego samej Addi­son Rae (która nie jest szczegól­nie dobrą aktor­ka co w filmie widać) – jest trochę hipokryzją robić dzieci­akom film o tym jak trze­ba być aut­en­ty­cznym w sieci i żyć offline, ale dla włas­nego zysku zatrud­ni­ać do głównej roli osobę znaną z dużej pop­u­larnoś­ci na Tik-Toku. Samo przesłanie nie było­by jakieś trag­icznie złe, ale jakoś wąt­pię w jego szczerość kiedy pro­du­cen­ci chcą zaro­bić jak najwięcej na gwieździe bard­zo prze­myślanego planu wylan­sowa­nia oso­by z pop­u­larnej aplikacji. Nazwi­j­cie mnie czepi­al­ską ale wyczuwam lek­ki pos­mak hipokryzji. „Cały On” spotkał się z bard­zo kry­ty­cznym przyję­ciem przez recen­zen­tów – ma tak niskie oce­ny, że pewnie niedłu­go zniknie z pamię­ci ludzkiej. W isto­cie to film, który nie wyróż­nia się bard­zo na tle pro­dukcji o nas­to­latkach, które moż­na obe­jrzeć w telewiz­ji. Co więcej – choć aktorsko rzeczy­wiś­cie jest słab­szy od „Cała Ona” to w warst­wie fab­u­larnej – są wąt­ki które wypada­ją dużo lep­iej. Ot np. w ory­gi­nal­nym filmie Zack sprowadza do parteru dwóch szkol­nych chuli­ganów w sce­nie, która budzi wciąż moje znies­macze­nie, a w nowej wer­sji Cameron bard­zo fajnie broni swo­jej młod­szej siostry przed facetem, który chci­ał­by ją wyko­rzys­tać. Obie sce­ny mają podob­ny punkt wyjś­cia, ale jed­na jest dość obrzy­dli­wa a dłu­ga ma całkiem dobrą chore­ografię. Film ma też plus za dodanie bard­zo przy­jem­nego dru­go­planowego wątku dwóch dziew­czyn, które zaczy­na­ją rand­kować. Wątek jest fajny bo właśnie jest na drugim tle i nie jest przed­staw­iony jako prob­lem. Choć trze­ba przyz­nać, że pod wzglę­dem reży­serii – nie jest to najwybit­niejsza pro­dukc­ja i częs­to w cza­sie oglą­da­nia człowiek się zas­tanaw­ia, dlaczego dany kadr jest taki dzi­wny, albo kto był odpowiedzial­ny za montaż. HE’S ALL THAT (L to R) PEYTON MEYER as JORDAN VAN DRAANEN, MADISON PETTIS as ALDEN and TANNER BUCHANAN as CAMERON KWELLER in HE’S ALL THAT. Cr. KEVIN ESTRADA/NETFLIX © 2021 Nie da się jed­nak ukryć, że obie pro­dukc­je cier­pią na ten sam prob­lem. Eksploatu­ją jako kluc­zowy wątek szkol­nej pop­u­larnoś­ci, hier­ar­chii, podzi­ału na grupy. Choć te zjawiska ist­nieją to nie da się ukryć, że pop­kul­tura je tylko napędza, pokazu­jąc jako nor­mę od której nie moż­na odbier­ać. Film, z jed­nej strony wyczuwa, że social media coś zmieni­a­ją (nasza bohater­ka awan­su­je w szkol­nej hier­ar­chii mimo niskiego sta­tusu mate­ri­al­nego właśnie dzię­ki kari­erze w SM) ale wciąż pokazu­je nam bard­zo klasy­czny podzi­ał na szkolne sub­kul­tu­ry i bard­zo klasy­cznie poj­mowaną szkol­ną hier­ar­chię. Wciąż ma też prob­lem z samym poję­ciem pop­u­larnoś­ci, które wciąż trak­tu­je jako kluc­zowe. Tym samym cała his­to­ryj­ka musi się zamknąć w dość banal­nych obserwac­jach i stworzyć paradoks gdy pod­waża­jąc niby sta­tus quo w isto­cie je utwierdza. Czekam na taką opowieść o nas­to­latkach która by te nowe lin­ie podzi­ału już uwzględ­ni­ała. Nie da się bowiem ukryć, że rośnie nam bard­zo inne pokolenie. Na koniec taka smut­na reflek­s­ja – zarówno w wer­sji z 1999 jak i współczes­nej pojaw­ia się wątek zmarłej mat­ki. I to jest coś niesamowitego – mat­ki mrą jak sza­lone w fil­mach o nas­to­latkach i młodych ludzi­ach. Człowiek pomyślał­by, że nie da się być nikim intere­su­ją­cym z dwójką rodz­iców. Jed­nocześnie nigdy nie jest to postać real­isty­cz­na, zawsze – ten ideał za którym prag­ną podążać w swoich pas­jach i życiowych wyb­o­rach bohaterowie. Mam poczu­cie, że powin­niśmy się doma­gać jakiejś spraw­iedli­woś­ci dla fil­mowych matek – jakiejś obron­nej tar­czy – która spraw­iła­by że sce­narzyś­ci wpadli­by na jak­iś inny pomysł na prob­le­my bohaterów. Ale o tym to już w następ­nym wpisie. PS: Mam jeszcze jed­ną reflek­sję która właśnie mnie naszła. Otóż w filmie pojaw­ia się wątek tego, że po przyła­pa­niu swo­jego fac­eta na zdradzie i emocjon­al­nej reakcji dziew­czy­na traci wielu fal­low­er­sów. Wszyscy są oburzeni tym jak się zachowała. Chłopak który ją rzu­cił nie ponosi kon­sek­wencji. Zas­tanaw­iam się czy autor sce­nar­iusza nie przeoczył, że jed­nak sporo się zmieniło i dziś zapewne bard­zo wiele osób opowiedzi­ało­by się po stron­ie dziew­czyny. To jest w ogóle ten prob­lem że sce­nar­iusz “Cała Ona” i “Cały On” pisał ten sam człowiek — R. Lee Flem­ing Jr. i mam poczu­cie, że niekoniecznie zna on młodzież, zwłaszcza współczes­ną tak dobrze jak mu się wyda­je. A o nas­to­let­nich dziew­czy­nach nie wie zgoła nic. PS2: Widzi­ałam w sieci sporo rozk­min dlaczego brat głównej bohater­ki w filmie “Cała Ona” nosi aparaty słu­chowe sko­ro film w żaden sposób tego nie tłu­maczy ale się do tego nie odnosi. Wiele osób, w tym aktor odgry­wa­ją­cy rolę uznawało to za zupełnie niepotrzeb­ne. A mi się wyda­je całkiem sym­pa­ty­czny sposób na to, żeby wprowadz­ić taką prostą reprezen­tację. Ostate­cznie nie każdy aparat niesie za sobą jakąś his­torię i jest fab­u­larnie ważny.